Het is makkelijk om het geluid van een kapper te verafschuwen, vooral als het een vrouw is die het doet. Laat me je verzekeren, het is niet moeilijk om te trainen om een goede kapper te zijn. Het is een beroep op niveau dat veel geduld en vaardigheid en geduld vereist. En die vaardigheden kunnen mettertijd groeien.
Laat me dat laatste uitleggen: de kapper zorgt voor het haar van de klant en de klant betaalt de kapper om voor zijn/haar haar te zorgen. Laat me de overeenkomst even voor je op een rijtje zetten.
Op het eerste, het is een no-brainer dat de kapper moet weten basis hairc Treat, maar voor iedereen om hun haar er geweldig uit te laten zien vereist het professionalisme en kennis om dat te doen. Het is verbazingwekkend hoeveel aandacht de kapper en de hairstylist kunnen besteden aan de jonge mensen die binnenkomen en die hun haar niet goed genoeg hebben zitten. Het is een deel van het werk voor de barbier en voor iedereen die zijn haar laat stylen door de barbier. iemands haar goed behandelen is van het grootste belang. Dat is de belangrijkste reden waarom een jonge man of vrouw vaak komt voor een knipbeurt en de kapper weet dat.
Op een bepaald punt in je opleiding zul je leren dat de kapper niet alleen niets anders hoeft te weten over kappers, maar dat de jonge middelbare scholier er op school goed uit wil zien, en er op de een of andere manier nieuwer uit wil zien, ook al is dat niet zo.
Dan is er dat kleine meisje dat haar haar al lang wil laten groeien en het haar tot op schouderhoogte wil opsteken en achteraan helemaal uittrekken. Om voor de hand liggende redenen die ik niet zal noemen.
Het punt is dat het een onontkoombaar feit is dat sommige mensen op de wereld komen met iets aan hun haar, vaak, jammer genoeg, op zichzelf. De natuurlijke haartextuur kan ofwel slagen in het groeien van lang haar, ofwel verloren gaan. Jammer genoeg is dat het geval. En de realiteit is dat hoe korter het haar is, hoe minder er te doen is op het gebied van styling en het netjes en verzorgd houden van de coupe.
Laat ik het zo zeggen, er zijn maar zoveel basisschool kinderen om haar te stylen.
Het is alsof ze een tijdje zongen en toen kwam de kapper. En het is als, “Whoo! Klaar? Vind je dat je er goed uitziet?” De kapper begon je haar te knippen en te stylen. En net als schoolkinderen, stonden ze daar gewoon of …..well, weet je. Eén meisje zag eruit alsof ze de hele dag met haar ellebogen in de modder had gestaan. Je kon niet eens je haar borstelen. Het was belachelijk. Waar waren de manieren?
Als je hier staat en naar beneden kijkt, staat het publiek niet meer zo dicht bij je, maar ver weg. Nu begin je je zorgen te maken dat je misschien niet eens een deel van dat bent. Maar geen zorgen. Niemand houdt je hand vast, want je hebt twee linkerhanden. (Als je een vrouw bent) Je hebt twee handen. Twee handen proberen iets te bereiken. Iets reikt naar jou, maar jij bent toevallig precies waar het is. Steek je hand uit en zeg “dank je”. Je hebt niet eens de kans om het te zeggen.
Maak je geen zorgen over de grammatica. Uitgesproken als (g wijn). Je staat op het podium met honderden mensen te zwaaien en te glimlachen. Sommigen zijn zo verlegen dat ze bijna geen oogcontact kunnen maken. Sommigen hebben het en sommigen niet. Sommigen gaan met de stroom mee en sommigen gaan er tegenin. Maar hoe dan ook, je bent daar om een liedje op te voeren, een liedje te zingen of gewoon een liedje te zingen. Je bent er niet om vrienden te maken, om je een weg te kletsen door een menigte. Je bent daar om je werk te doen en met mensen om te gaan.
Het enige wat je nodig hebt is een beetje zelfvertrouwen om over je plankenkoorts heen te komen. Mijn eerste keer optreden was meer dan 5 jaar geleden toen ik in de 10e klas zat. De podiumangst kreeg me te pakken na verschillende optredens met leraren, medeleerlingen en een ontelbaar aantal optredens met bands en orkesten. De druk werd zeker niet geholpen door het feit dat ik nog steeds werd beschouwd als een beetje een aoddity, ook al had ik jaren ervaring en werkte ik de hele tijd met jongere kinderen.
Ik moest eigenlijk vechten om serieuzer genomen te worden na die ervaring. Op school werd ik belachelijk gemaakt, ik werd op kleine dingen uitgelachen en ik werd op bepaalde plaatsen geweigerd omdat “ze daar geen Beatles spelen”. Ik had het verkeerde T-shirt. Het zorgde ervoor dat ik bij elke gelegenheid een lach wilde laten horen om een beetje op te treden, hoe klein ook.
Het idee of de gedachte die in je opkomt dat je de neiging kan hebben om te vlammen. Het komt met zo’n waarschuwing: Laat het nooit binnen. Bedenk dat u met jonge kinderen werkt, dus die hebben eerst volwassenen nodig om hen te vormen tot Autisten.